«Γηράσκω αεί διδασκόμενος»

Σχολική χρονιά 2011-2012

Καμιά φορά οι συγκυρίες της ζωής μας τραβούν μακριά από επιθυμίες προκειμένου να ικανοποιηθούν επείγουσες ανάγκες. Κι έτσι οι επιθυμίες μένουν σφραγισμένα, ανομολόγητα όνειρα που χρόνο με το χρόνο ξεθωριάζουν? κι όμως η ίδια η ζωή που μας στέρησε, η ίδια μας επιστρέφει ευκαιρίες να ζήσουμε, να ικανοποιήσουμε ότι η ψυχή μας λαχταρά. Αρκεί να έχουμε τη δύναμη να τις αρπάξουμε και να πιστέψουμε πως «ποτέ δεν είναι αργά»?

Πάντα αγαπούσα τα γράμματα? δεν ήθελα να σταματήσω το σχολείο αλλά?

Το σχολείο μας άνοιξε τις πόρτες του στην τοπική κοινωνία γιατί αφουγκράστηκε τις ανάγκες και τις επιθυμίες της. Ως ζωντανό κύτταρο μιας κλειστής αλλά τόσο δραστήριας κοινότητας εκπληρώνει το ρόλο του, αποτελώντας το καταφύγιο και το ορμητήριο των πνευματικών, και όχι μόνο, ανησυχιών των μελών της.

Είκοσι γυναίκες, ηλικίας 21 έως 60 χρονών, επέστρεψαν μετά από χρόνια στα θρανία. Οι περισσότερες έχουν τελειώσει μόνον την πρώτη τάξη του δημοτικού, ενώ κάποιες σταμάτησαν το σχολείο λίγο πριν το τέλος της έκτης τάξης και τώρα θέλουν να πάρουν το απολυτήριο. Όλες μαζί συναντιόμαστε κάθε εβδομάδα για δύο ώρες και προσπαθούμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι της γνώσης.

Υπεύθυνη Ομάδας Εγγραμματισμού: Μαρία Βαφειάδου, σχολική χρονιά 2011-2012

{vsig}parenteducation{/vsig}

Εικόνες αρχείου από την σχολική χρονιά 2011-2012